اونایی که تو سن بچگی من بچگی کردن، خوب کارتون "دختری به نام نل" یادشونه. همون دختری که راهیه بهشت گمشده پارادایز شد و بعد ملاقاتش با هر کسی یه عروسک کوچیک که نمونه انسانی خودش بود، به اون هدیه میداد. منم یه همچین روشی دارم. البته از نوع کتاب و اونم برای کسایی که برام مهم میشند. اوایل بخاطر سادگی عمیق، "شازده کوچولو" رو هدیه میدادم و بعدها "جاناتان مرغ دریایی" محبوبترین کتابمو که عصاره همه اون چیزهایه که برام ارزشمنده. و مدتیه که "ابدیت یک بوسه" اثر "پابلو نرودا" کتابی هست که دوست دارم هدیه بدم. این کتاب فقط اشعاری نیست که نرودا به الهام بخشی همسرش ماتیلده سروده بلکه راهنماییه برای زندگی جاودان در پناه جریان داشتن در وجود دیگری. در کتاب اشعار زیبا بسیاره ولی پابلو یکی از واضحترین تعابیر از هدفش رو در این شعر ارائه داده:
آه عشق من، چه زشتی تو!
همچون بلوطی ژولیده
آه عشق من، چه زیبایی تو!
چونان چشمان یکی غزال
زشتی: دهانت به بزرگی دو دهان
و زیبایی: زان رو که بوسه هایت
به حد هزاران دهان لذتم می دهد
زشتی: سینه هایت چون دو گیلاس نارسیده کوچکند..
زیبایی: و من از اندامت فهرستی خواهم ساخت
و چون شعری ناب
سطر به سطر، بند به بندت را از بر خواهم نمود
عشق من!
تو را دوست می دارم به خاطر هر آنچه داری و نداری
زیبای من!
تو را بخاطر آن دو گیلاس نارسیده کوچک
تو را برای هر آنچه که داری
تو را بخاطر هر چه نداری
تو را چنین که هستی دوست می دارم..