دوباره از بغض و فریاد لبریزم. دوباره خبر پرپر شدن گلهای این آب و خاک.. در سایت اطلاع رسان و فیلتر شده بالاترین از قول دوستی خوندم: "به جای ماهواره امید، شهاب 3 و خرید باتوم، وسایل شکنجه و شنود و پارازیت به فکر جان مردم باشید."
در اینکه فن آوری های نوین، شتاب دهنده پیشرفت همه جانبه هر کشوری هست، شکی وجود نداره ولی از سویی برای هر سیستم حکومتی برآوردن نیازهای اساسی و اولیه شهروندانش در درجه اول اهمیت قرار داره. وقتی مردم ما نه در زمین و نه در آسمان امنیت جانی ندارند و درهای زمین و آسمان هم چنان بسان راهی برای شهادت به رویشون گشوده است، چه زمان این فن آوری نوین به کارشون خواهد اومد؟
بی عدالتی بیداد می کنه و ناحقی چنان به تنپوش حقیقت ملبس شده که هر کلامی، هتک حرمت دین و مصالح میهن قلمداد می شه. اعتراض به کاستی ها نیز چنان در نطفه خفه شده که ترس حاکمه آنها رو که می فهمند و باید بفهمانند، به خود سانسوری دچار کرده. تا گاهی که نشه از نقص گفت، آگاهی در بین نیست و چاره ای برای اصلاح یافت نمی شه. ریشه مشکلاتو باید در جای دیگه ای جست. در اولویتها.. اولویت های حکومتی که از اولیویتهای ملتش متفاوته..